meme

پیشنهاد من :
١. پذیرش بصورت �مم� و نه میم که هموزن ژن باشه
٢. واژه �من� در فارسی که توی واژه های منش، دشمن، هومن و. . . دیده میشه و به معنای اندیشه هست؛ سرش سبز باد و تنش ارجمند /مَنَش [=اندیشه اش] برگذشته ز چرخ بلند ( فردوسی )
میشه من رو هموزن ژن کرد >> مِن

برای میم های اینترنتی استفاده از واژه های من درآوردی سنگین و ادبی دقیقاً مخالف با اصل �میم� هست که جوک های سطحی و گذرای نسل جوانه.
میم خوب رو فقط مخاطب های خاصش می فهمند، کسانی که می تونن تشخیص بدن میم به چه مسئله ای رفرنس زده و می تونن باهاش هم ذات پنداری کنن، مثلاً میم های نسل زد که بسیاری از اون ها درباره نهیلیسم و تنبلی و adhd و مشکلات روانی و. . . هست سخت می تونه برای نسل های قبل بامزه یا اساساً قابل فهم باشه. مثلاً سخت می تونن درک کنن که چی درباره ی یه عکس رندوم تار و نامفهوم قدیمی بدون هیچ توضیحی، بامزه ست. که البته درباره همین فاصله بین نسلی هم میم هست. میم های نسل های قبلی معمولاً همه فهم هستن ولی هرچی جلوتر می ریم میم ها بیشتر منحصر به گروه های خاص و طنز خاص و مبهم نسل زد می شن. من به عنوان یه نسل زدی می تونم ساعت ها به فیلم چند ثانیه ایِ افتادن یه نون تست به حالت افقی بخندم. اصطلاحاً میم ها کم کم inside joke می شن، یعنی تو تا پیش زمینه فرهنگی و روانی نداشته باشی عمراً جوک رو بفهمی. همون طور که مثلاً یه انسان غربی نمی فهمه چی درباره ی �آروم نمی گیگیریم� بامزه ست.
واژه ی meme می تونه هم اسم و هم فعل باشه. اگه توی اینترنت سرچ کنید و چند نمونه ببینید، قشنگ می فهمید چیه. برای میم های خوب جاهایی برید که درباره چیزی که شما به طور ویژه بهش علاقه دارید میم بسازن. مثلاً میم های بامزه ای هست که تا ریاضی نخونده باشید نمی فهمیدشون.