در پاسخ به جناب ناصر سید معلمی پانترک بزرگ باید بگویم :
1 - پارچه واژه ایست فارسی و از پاره گرفته شده است .
Fars�a pār�e پارچه s�zc�ğ�nden alıntıdır. Fars�a s�zc�k Fars�a pāre پاره "par�a" s�zc�ğ�n�n k���ltme halisidir
... [مشاهده متن کامل]
2 - تپانچه از تفنگ فارسی گرفته شده است .
3 - درشکه از واژه روسی داژگا گرفته شده است .
4 - چه و چی هر دو فارسی هستند .
5 - هنوز ترکها از واژه چاماشیر ( جامه شور ) فارسی برای پوشاک استفاده می کنند .
چه و چا پسوند اصیل تورکی هست در کلمه پارچه و توپانچا
اینایی ک گفتن چه کلمه ای دری است گویا نه تورکی بلدن نه دری
کلمات تورکی مثل دشکچه و توپانچا که به شکل تپانچه وارد زبان دری شده تورکی هستند
علاوه بر چه ، حرف چی نیز تورکی هست مثل درشکه چی
... [مشاهده متن کامل]
اصولا زبان دری یک زبان پسوندی نیس که بخواد پسوند بگیره بلکه زبان تحلیلی است و برای جبران این ضعف ، ماشین لغت ساز پهلوی یا همون فرهنگستان زبان و ادب دری، از پسوندهای تورکی کپی برداری میکنه
پارچه یک واژه ی پارسی است ( پاره: جزء، قطعه، بخش چه که پسوند تصغیر است )
چون: ده پارچه جامه خریدم.
چون: سه پارچه پولاد فروختم.
پارچه در سنسکریت پارشه pArsha و به معنی نگهدارنده است.
پارچه کلمه ای تورکی است که از فعل پارچالاماق به معنی تکه تکه کردن گرفته شده و این تکه می تواند بافته ای پشمین وغیره باشد که به عنوان دستمال ویا دوخت لباس به کار رود و یا تکه ای گوشت گوسفند و هر حیوانی باشد
واژه پارچه که در گویش لری بختیاری هم هست این واژگانی در گویش لری هست واژگان اصل پارسی هست چون گویش لری همان زبان پارسی قدیمی ایران هست واژه پارچه صد درصد پارسی است.
پارچه ===bolum
بولوک یعنی قطعه و تکه از کلمه ترکی bolmak
قاچ ، دیلیم ، . . . قاچ به فارسی هم دخیلی شده و بلوک
درود ُ سپاس
واژه پارچه از پار یا پاره به چم بخش و برخی و تکه ای از هر چیز مانند پاره نان یا پاره سنگ یا پاره ای از مردم و . . . ، از واژه "پارَگ" پهلوی و همچنین به دیسه" اَپاریک" به چم دیگر و باقی، در زبان پهلوی وجود داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
این واژه در زبانهای هند ُ اروپایی به دیسه های پارت، پارک، پارکه، پارکت و . . . که هرکدام درونمایه ( مفهوم ) بخش یا تکه ای از چیزی را می رسانند نمایان است.
در گویش مازنی نیز واژه پارِکه را داریم به چم تکه، همچنین واژگان پارس و پارت که هرکدام به چم بخش ویژه ای از مردم است.
با افزوده شدن پسوند "چه" به پاره و ساخت واژه پارچه، این واژه در ماناک "منسوج و بافته شده" بکار رفته است که نمونه آن را در تاریخ بیهقی از سده چهارم می بینیم:
"و نماز دیگر آن روز، صِلَتی از آن وی رسولدار برد دویست هزار درم و اسبی با سِتام ( دهانه و لگام ) زر و پنجاه پارچه جامه نابریده. "
این واژه از زبان کهن آذربایگان ( پهلوی ) به ترکی نیز درون شده ودر ساخت کارواژه نیز بکار رفته است.
ایکس جادا ایگرگ جا سوز وارسا'اونون یئرینده ایکس جا دا قاچیسی واریمیزدیر
سیز پان زد لر نجه؟؟؟
بیزدن ایگرگ جا سوزلری آلسالار گنه ده قولایجا ایکس جا سویلَیه بیلَریک سیز نجه؟
سیزده ایگرگ جا سوزلری قولانمادان زد جا دانیشا بیلرسیز؟
... [مشاهده متن کامل]
ایکس جا چوخ دییرلی، گنیش ، جوشقون ایله گوجلو دیلدیر، ایکی مین ایل اونجه اولان ایکس یازیلار ایله بیتیکلره باخین. . . .
سیز دا اوزونوزو ائله بیر بیتیکلری تاپین.
دوز باخساز زد جانین یالنیز یوزده ۴۰ آزو ۳۰ سوزلرینین زد جا کوکدن اولدوگو گوره بیلیرسیز
قالانیسین ایسه یاریسی ایکس جه ، یاریسی دا ایگرگ جه دیر.
زد جا چوخ دییرسیز ایله گوجسوزدور بیر ده ایکس جا ایله ایگرگ جا سوزلره باغلیدیر
دوزلدیو یالان سانیب آیاغلاغماق اولماز
با رسم الخط عربیش
آقای ۱۰. ۲۰ شما حالا حالا ها فشار خواهید خورد
بز
پیرامون سخنان پان ترک گرامی بگم ، اگر در پارسی واژه ای تازی هست ، ما چندین واژه جایگزین برایش داریم ، بیک شما پان ترکان چی؟؟؟ ما اگ واژگان تازی رو از ما بگیرند آسان میتوانیم پارسی سره سخن بگوییم ، شما
... [مشاهده متن کامل] چه؟ آیا شما هم میتوانید بی بهره بردن از واژگان تازی در ترکی سخن بگید؟ پارسی زبانی بسیار پرمایه و گسترده و پویا و توانمند هست، بنگرید به نوشته ها و نسکهای گرانمایه پهلوی ک نسکهایی از نزدیک دوهزار سال پیش تر هست. . . . شما هم همچین نسکهایی برایتان پیدا کنید. . . اگر نیک بنگرید میبینید ک تنها سی یا چهل درسد واژگان زبان ترکی ، ترکی هست ، و درسد بازمانده دیگر نیمی تازی و نیمی پارسی هست. زبان ترکی زبانی بس کم مایه و ناتوان و وابسته به پارسی و تازی هست. نمیشود ک راستی را دروغ شمرد و پایمالش کرد.
کاربر گرامی �اوزرا� و عزیزان دیگر :
که زبان فارسی رو زیر مجموعه زبان عربی میدونید این حرفو هیچ کجا بیان نکنید، یعنی سطحی ترین چیز در حوزه زبانشناسی اینه که بدونید زبان ها جزو کدام دسته اند، زبان فارسی زیرمجموعه ی زبان های هندو اروپاییه
... [مشاهده متن کامل]
یک زمانی هم برخی میگفتند فارسی لحجه ی نمیدونم سی و چندم از عربیه که واقعا این دیگه عجیب و غریب بود.
من یه نکته به جناب فرتاش بگم نمیدونم کجا گفته بودید ترکی پر از کلمات سغدیه باید بهت بگم آخرین اطلاعات و همچنین کتیبه ای که به زبان سغدی پیدا شده نشون میداده این زبان پر از کلمات ترکی و چینی بوده و در جایگاه
... [مشاهده متن کامل] زبان مغلوب بوده که باعث از بین رفتنشم شده پس بهتره بگیم سغدی پر از ترکی و چینی بوده نه ترکی در ترکی هم تعداد کمی کلمات سغدی وجود داره که مشخصا نه اینکه کل ترکی رو بکنی ماخوذ از سغدی البته این اندک کلمات سغدی که در ترکی وجود داره در ریشه شناسیشون دارای ابهامات زیادی هست پس لطفا زیاد حرف نزنید .
کاربر بالا گویا نمی داند پارا ( para ) یا ( پَر ) و همینطور ( ترا tara ) یا ( تر ) پیشوندهایی است که به گونه ای ناب در زبان اوستایی و پارسی میانه بکار می رفته اند. و همینطور در واژه پارادوکس یونانی نیز این پیشوند دیده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
کاربر بالا برای اینکه بخواهی اثبات کنی واژه ای از زبان ترکی به زبانهای هندو اروپایی رفته باید سند ارائه بدهی. می دانی سند یا نوشته یا کهن نگاری چیست. این ریشه شناسی آبدوخیاری هم بدرد خودت و هم اندیشانت می خورد. از منفجر کردن و درخشیدن نور و پیش کش کردن و قره و کره و. . . می خواهی به پارچه برسی؟؟فت و فراوان واژگان پارسی با پیشوند پر یا پارا وجود دارد. با این هرزه گویی ها هم ره به جایی نخواهی برد.
1 - هنگامیکه سخن از زبان پارسی می گویم، نظر من به زبان پارسی در معنای فراخ و گسترده آن است یعنی گستره هندوآریایی که دربردارنده زبان اوستایی، بلخی، خوارزمی، پارتی و. . . و در نمونه های امروزی تر لری، گیلکی
... [مشاهده متن کامل] و تالشی و. . نه اینکه اینکه من منظورم فلان استان یا منطقه خاص است، چراکه ابوریحان بیرونی هم در نسک ( آثار الباقیه ) فرموده که خوارزمیان زبان و خط خود را داشتند و در جایی دیگر می گوید خوارزمیان از پارسیان استوار هستند، به روشنی دریافته می شود زبانی که آن روز در خوارزم رواگمند بوده است، ناهمسانی ( تفاوت ) هایی با زبان پارسی در سرزمین کنونی ایران داشته ولی از یک ریشه بوده اند، همچنین است زبان پارسی امروزی بیشتر به زبانهای سغدی، سکایی و پارتی نزدیکتر است تا زبانی که داریوش هخامنشی در سنگ نبشته خود بکار گرفته؛ هرچند زبانهای هندوآریایی خاوری و باختری برهمنهی هایی بایکدیگر داشتند و زبان پارسی سره را ساخته اند. پس سخن من از زبان پارسی، در معنای فراخ آن باید درنظرگرفته شود یعنی هندوآریایی. 2 - در بخش دوم سخن گزافی گفتید که در پاسخ باید بگویم واژه هایی همچون ( ( اسپاش ) ) از زبان پارسی میانه به زبانهای اروپایی رفته و واژه space را ساخته است و یا واژه اوستایی گاثا یا گات که همان خدای اروپایی شده است. یا واژه تَنِش که تن واژه ای اوستایی است و واژه اروپایی tension را برساخته است. من نگفتم به زبان هندواروپایی راه پیدا کرده بلکه واژه اروپایی را بکار بردم؛آیا از دید شما ممکن نیست که واژه ای از سانسکریت به اوستایی و سپس به اروپا رفته باشد؟؟3 - من چه بسا تک زبانه هم نباشم چراکه گستره زبان پارسی بسیار بیشتر از داشته های من است ولی شما دلت خوش باشد که دوزبانه هستید و چیرگی به دو زبان دارید. من که پارسی سخن می گویم چنین داوشی ( ادعایی ) ندارم که زبان پارسی را می دانم ولی گویا شما به زبان پارسی چیرگی دارید. 4 - بارها گفتم و این بار هم بازگو می کنیم، این تارنما و این بخشهایی که شما دیدگاهتان را می گذارید بخش پارسی به انگلیسی یا پارسی به پارسی است؛پس خواهشمندم در بخش پارسی تارنما، اندیشه های آتاترکی خود را بازگو نکنید؛ در تارنماهای دیگر می توانید همه واژگان را از آن خود بدانید.
واژه پارچه یک واژه پارسی است که در گویش مازندرانی نیز به آن پَرچه می گویند.
درنظر داشته باشید که واژه پاره یا پیشوند ( پارا در پاراگراف و. . . ) از زبان اوستایی و پهلوی به زبانهای اروپایی راهیافته است نه باژگونه ( وارونه ) ؛چرا که در واژگان پهلوی زیر داریم:
... [مشاهده متن کامل]
پارَک= parak =پاره، تکه، قطعه، بخش، قسمت 2ـ رشوه 3ـ هدیه، پیشکش 4ـ پول خرد ( معنی 2 و 3 و 4 در پارَک سْتانیْه= parak stanih =رشوه گرفتن، دیده می شود. )
پارِشیا= pareshya= ( اوستایی: پَرِشویَ ) چکه، قطره
اَپاریک= aparik = دیگر، بقیه، ادامه، باقی مانده
اَپاریکان= aparikan = مابقی، دیگران، باقی مانده ها
واژه پارچه با پیشوند پارسی ( پَر ) نیز که در واژگان ( پَرتاب، پَرچیدن، پَرآکنده و پَرآکُنِش، پَرچم یا پَرچرم، پَرده و. . . ) آمده است، پیوند معنایی دارد. ( پَر در این واژگان پیشوند پهن شوندگی ، گسترانیده شدگی و پخش شوندگی را نشان می دهد:پَرچرم: ( چرم در زبان سُغدی هندوآریایی به معنای پوسته می باشد و یا همان چرم خودمان ) =پوسته ای که گسترانده شده یا پهن شده؛ پَرچیدن یا پَرچ کردن: سر نازک میخ را با زخم و ضرب پهن کردن؛ پَر در پرآکندن و پرآکنده و پرآکنش نیز پیشوند پخش شوندگی است. )
و همچنین در زبان پهلوی واژه زیر را نیز داریم:
تَلَکچین = talakchin = تله چین، دام گستر، صیاد: ( تَلَک همان تله و چین نیز از کارواژه چیدن می باشد که در اینجا پسوند پارسی ( چین ) به معنای پهن کننده و گستراننده آمده است. )
در زبان پهلوی واژه پارسی چیدن و واخنه ( مشتق ) های آن را داریم:
چین=chin= پسوند چین، چیننده، بُن آینده چیدن
چینیتَن= chinitan = چیدن
چینیدَن= chinidan ( = چینیتَن )
چینیشْن= chinishn ـ =ـ چینش
پس این فرنایش ( استدلال ) نشان می دهد که بُنواژه ( ( پارچه یا پَرچه یا پَرچین ) ) ساخته شده از تکواژهای پارسی هستند؛ تکواژهایی که در زبانهای ناایرانی هیچ چَمی ( معنایی ) ندارند و اگر بکار می روند، وام واژگانی از زبان پارسی هستند. بِمانَد که در پارسی ما واژگان پارچ، یکپارچه ویکپارچگی نیز داریم که درونمایه همسانی دارند و واژه پَرچین نیز در شاهنامه فردوسی بارها بکار رفته است. با سپاس
پارچه : در زبان انگلیسی به بخش یا قسمت پارت می گونداین کلمه در فارسی به پاره یا پاری تغییر پیدا کرده است چنانکه پاری از مردم یعنی بخشی از مردم و پارچه به معنای تکه ای یا قطعه ای از منسوجات بوده است و فرش
... [مشاهده متن کامل] عربی و پرچ فارسی به معنای پهن شده نیز با این کلمه از یک ریشه می باشد . در زبان ترکی به پاره کردن " پارچالاماق " گفته می شود . پارچه به معنی بریده و جدا شده می باشد بطوری که پارچه از توپ پارچه جدا می شود .
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٧)
