عتبات
/~atabAt/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - جمع عتبه . ۲ - به مشاهد متبرکه اطلاق کنند عتبات عالیات .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
به مکان ها یا جاها عتبات نیز میگویند
هوالعلیم
عتبات: جمع عتبه: بارگاه؛ درگاه؛آستان ؛
عتبات عالیات: آستان ۶ تن از امامان شیعه ( امیرالمومنین "نجف" _اباعبدالله الحسین"کربلا" _امام موسی الکاظم و امام جواد"کاظمین" _امام هادی وامام عسکری " سامراء" ) ونیز بارگاه اباالفضل العباس "کربلا" را عتبات عالیات گویند.
عتبات: جمع عتبه: بارگاه؛ درگاه؛آستان ؛
عتبات عالیات: آستان ۶ تن از امامان شیعه ( امیرالمومنین "نجف" _اباعبدالله الحسین"کربلا" _امام موسی الکاظم و امام جواد"کاظمین" _امام هادی وامام عسکری " سامراء" ) ونیز بارگاه اباالفضل العباس "کربلا" را عتبات عالیات گویند.