اونگ

آونگ. آوَنگ[ ۱] ( به فرانسوی: Pendule ) یا پاندول یک شیء آویزان ( معلق ) از یک تکیه گاه ثابت است که در نتیجه، تحت تاثیر گرانش، به صورت آزاد به عقب و جلو نوسان می کند. آونگ یک گلولهٔ کوچک به جرم m است که به انتهای نخی به جِرم ناچیز آویزان است، و سر دیگر نخ به یک تکیه گاه متصل است؛ به طوری که گلوله می تواند به راحتی به اطراف تاب بخورد. اگر گلوله را اندکی از حالت قائم ( ساکن ) منحرف کنیم به طوری که دامنهٔ نوسان آونگ کوچک باشد، گلوله بر روی قوسی از یک دایره، به راست و چپ حرکت می کند. حرکت آونگ با یک حرکت دایره ای در یک صفحه قائم حول محوری که از نقطه آویز ( اتکا ) آونگ گذشته و بر صفحه مزبور عمود است، هم ارز است. [ ۲]
مقدار انحراف ماکسیمم از موضع تعادل آونگ، دامنه نوسان نامیده می شود، و ارتباط مستقیمی با زاویه انحراف اولیه آونگ ( ) دارد. [ نیازمند منبع]
مدت زمان یک حرکت رفت و برگشت کامل آونگ را دورهٔ تناوب آونگ گویند. اگر آونگ تحت زاویه بسیار کوچکی شروع به تاب خوردن کند به طوری که بتوان sin ⁡ ( θ ) ≈ θ در نظر گرفت، می توان گفت که نوسان آونگ، نوسان ساده هماهنگ، و دوره تناوب T آن به صورت زیر است:
T ≈ 2 π l / g
که l طول نخ و g شتاب جاذبهٔ زمین است.
اگر θ کوچک نباشد، رابطه دوره تناوب، یک سری توانی برحسب توان های l / g خواهد بود.
دورهٔ تناوب آونگ به جرمش بستگی دارد.

آونگ. آوَنگ (pendulum)
وزنه ای با نام «گلوله»، متصل به انتهای میله یا نخی در حال نوسان. در قرن ۱۷، براساس نظم نوسان آونگ، نخستین ساعت های دقیق را ساختند. آونگ را برای اندازه گیری شتاب گرانینیز به کار می برند که یکی از ثابت های مهم فیزیک است. برای اندازه گیری سرعت از آونگ بالیستیک، و برای نشان دادن حرکت وضعی یا چرخش زمیناز آونگ فوکواستفاده می کنند که آونگ هایی خاص اند.