پسوند

ولی برابر هر کدام آشکار است:
پیوندش=تماس، ارتباط برقرار کردن
آوندش=دلیل آوردن، استدلال، دلیل آوری
همچنین نو واژه هایی میتوان ساخت:
نِوَندِش=اصیل شدن، ریشه دار شدن، اصالت پیدا کردن
نِوَندی=اصالت
نِوَند=اصیل، اصل
پس با بکار بردن از "وَند" و ساختن "وَندِش، وَندیدَن" از آن می توان واژه های بسیاری از آن ساخت.
اگر واژه های بیشتری میتوان ساخت، به من آگاهی رسانی کنید.
بِدرود!
افزودنی:واژه "وند" برابر "بَند" نیست. این دو را با هم قاطی نکنید.

برای نمونه، از "ساختن" بن کنونی "ساز" بدست می آید و این را می توانیم به هر واژه ای بچسبانیم و خب مینه ( =معنی ) اش هم که آشکار است. ( سازنده همان واژه پیش را درست می کند )
به راستی که زبان پارسی، یکی از توانمند ترین زبان ها در ساخت واژه است. شاید توان ساختن واژه آن بی پایان است؟
شما به هر واژه ای که می خواهید، به همین روش ساخت پسوند که در بالا گفته شد، هر پسوندی که دلتان خواست را بیفزایید ( میتوانید یک پسوند را چندین بار بیاورید )
برای نمونه:
اروسک ساز خور بَر پَز خور ساز بَر پَز. . . . . . . .
مینه ( =معنی ) اش را میدانید؟
اروسک ساز خور=چیزی که اروسک ساز را می خورد
اروسک ساز خور بَر=چیزی که چیزی که اروسک ساز را می خورد را می برد.
اروسک ساز خور بَر پَز=چیزی که چیزی که چیزی که اروسک ساز را می خورد را می برد، می پزد. ( سخت شد! )
ولی خب می دانید که این الگو چگونه است، هر پسوندی که افزوده می شود، کاری را بر واژه پیشین می کند.
خیلی ساده است که می توان بیشمار واژه به این روش ساخت. گرچه این واژه ها کاربردی ندارند، ولی خب واژه ای هستند!
پس، در توان واژه سازی، باید پارسی را در جایگاه شماره 1 همسان با زبان آلمانی که آن هم بیشمار واژه می تواند بسازد، گذاشت.
بدرود!

مثال : کار + گر : کارگر، باغ + بان : باغبان