لارنژیت

لارنژیت ( انگلیسی: Laryngitis ) ، به التهاب حنجره گفته می شود. لارنژیت می تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لارنژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می شود و اگر بیشتر از ۳ هفته طول بکشد به آن لارنژیت مزمن می گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان سالی رخ می دهد و در مردان شایع تر از زنان است.
لارنژیت می تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:
• بازگشت اسید معده به مری
• آلرژی
• سرفه های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل
• التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
• استفادهٔ طولانی مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
• سوختگی های حرارتی یا شیمیایی
• ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله گذاری نای
• لارنژیت ویروسی می تواند به وسیلهٔ عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروسها، ویروس کرونا و ویروس سین سیشیال تنفسی به وجود آید.
• لارنژیت باکتریایی، می تواند به وسیلهٔ این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت هایی که به وسیلهٔ باکتری رخ می دهند معمولاً ناشی از عفونت های ویروسی قبلی هستند.
• لارنژیت های عفونی که توسط قارچ هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده اند.
لارنژیت ممکن است گاهی به سینه پهلو منجر شود.
دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریک لارنژیت می شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می کند. [ ۱]
• بدصدایی یا بی صدایی
• خشکی، سوزش و درد گلو
• سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه های آن است.
• دشواری در بلع
• احساس تورم در حنجره
• نشانه های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه
• تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سینه، یا صورت
• تب
• خلط خونی
• تنگی نفس، به ویژه در کودکان
• افزایش بزاق دهان
در مراحل اولیه، اریتما ( سرخ شدگی پوست ) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین های وستیبولار مشاهده می شود. در مراحل بعدی، تارهای صوتی و بخش های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می شوند. ترشحات چسبنده ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی های زیرمخاطی دیده می شود.

لارَنْژیْت (laryngitis)
التهاب حنجره. بیماری با گلودرد، سرفۀ خشک، و گرفتگی صدا مشخص می شود. شکل حاد بیماری ناشی از ویروس ها یا دیگر انواع عفونت ها، استفادۀ بیش از حد از صدا، و استنشاق دودهای محرک است. ممکن است باعث ازدست رفتن کامل صدا شود. استراحت چندروزه معمولاً باعث کاهش التهاب می شود.