رئالیسم کلاسیک ( به انگلیسی: Classical Realism ) ، یک جنبش هنری در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم است که در آن طراحی و نقاشی ارزش بالایی در مهارت هنری و زیبایی قائل است، ترکیبی از عناصر نئوکلاسیک قرن نوزدهم و واقع گرایی در هنر.
رئالیسم کلاسیک برای اولین بار در نقدی که در سال ۱۸۸۲ از شعر میلتون انجام شد، برای توصیف سبکی ادبی مطرح شد. [ ۱] استفاده از این اصطلاح در هنرهای تجسمی به سال ۱۹۰۵ به نقاشی های مازاتچو برمی گردد، [ ۲] که به عنوان یک جنبش هنری معاصر ( اما سنتی ) با ریچارد لاک ( ۱۹۲۸–۲۰۰۹ ) که در اوایل دهه ۱۹۵۰ شاگرد ایوز گامل ( ۱۸۹۳–۱۹۸۱ ) بود، آغاز شد. ایوز گامل با ویلیام مک گرگور پکستون ( ۱۸۶۹–۱۹۴۱ ) ، و پکستون با هنرمند فرانسوی قرن نوزدهم ژان - لئون ژروم ( ۱۸۲۴–۱۹۰۴ ) درس خوانده بود. در سال ۱۹۶۷ لاک «آتلیه لاک» را تأسیس کرد، یک استودیو - مدرسه هنرهای زیبا که الگوبرداری از آتلیه های قرن نوزدهم پاریس و آموزشگاه های امپرسیونیست های بوستون بود. تا سال ۱۹۸۰ او گروه قابل توجهی از نقاشان جوان را تربیت کرد. در سال ۱۹۸۲، آن ها یک نمایشگاه سیار از آثار خود و هنرمندان دیگر در سنت هنری که توسط گامل، لاک و شاگردانشان نمایندگی می شد، ترتیب دادند. ورن سوانسون، مدیر موزه هنر اسپرینگویل، یوتا، از لاک خواست تا اصطلاحی را ابداع کند که رئالیسم وارثان سنت بوستون را از سایر هنرمندان متمایز کند. اگرچه او تمایلی به برچسب زدن نداشت، اما لاک عبارت «رئالیسم کلاسیک» را انتخاب کرد. این اصطلاح اولین بار در عنوان آن نمایشگاه استفاده شد: رئالیسم کلاسیک: قرن بیستمی دیگر. اصطلاح رئالیسم کلاسیک در ابتدا برای توصیف آثاری بود که طراحی زیبای سنت آکادمیک اروپایی را که توسط ژروم با ارزش های رنگی مشاهده شده را با سنت بوستون آمریکایی که توسط پکستون نمونه شده بود، ترکیب می کرد.
در سال ۱۹۸۵ آتلیه لاک شروع به انتشار فصلنامه رئالیسم کلاسیک کرد که حاوی مقالاتی بود که توسط ریچارد لاک و شاگردانش برای آموزش و اطلاع رسانی به مردم در مورد نقاشی تمثیلی سنتی نوشته شده بود. در سال ۱۹۸۸ لاک و چند تن از همکارانش، انجمن آمریکایی رئالیسم کلاسیک را تأسیس کردند، جامعه ای که برای حفظ و ترویج هنرهای نمایشی زیبا سازماندهی شد. این انجمن تا سال ۲۰۰۵ کار کرد و نشریه تأثیرگذار رئالیسم کلاسیک و خبرنامه رئالیسم کلاسیک را منتشر کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرئالیسم کلاسیک برای اولین بار در نقدی که در سال ۱۸۸۲ از شعر میلتون انجام شد، برای توصیف سبکی ادبی مطرح شد. [ ۱] استفاده از این اصطلاح در هنرهای تجسمی به سال ۱۹۰۵ به نقاشی های مازاتچو برمی گردد، [ ۲] که به عنوان یک جنبش هنری معاصر ( اما سنتی ) با ریچارد لاک ( ۱۹۲۸–۲۰۰۹ ) که در اوایل دهه ۱۹۵۰ شاگرد ایوز گامل ( ۱۸۹۳–۱۹۸۱ ) بود، آغاز شد. ایوز گامل با ویلیام مک گرگور پکستون ( ۱۸۶۹–۱۹۴۱ ) ، و پکستون با هنرمند فرانسوی قرن نوزدهم ژان - لئون ژروم ( ۱۸۲۴–۱۹۰۴ ) درس خوانده بود. در سال ۱۹۶۷ لاک «آتلیه لاک» را تأسیس کرد، یک استودیو - مدرسه هنرهای زیبا که الگوبرداری از آتلیه های قرن نوزدهم پاریس و آموزشگاه های امپرسیونیست های بوستون بود. تا سال ۱۹۸۰ او گروه قابل توجهی از نقاشان جوان را تربیت کرد. در سال ۱۹۸۲، آن ها یک نمایشگاه سیار از آثار خود و هنرمندان دیگر در سنت هنری که توسط گامل، لاک و شاگردانشان نمایندگی می شد، ترتیب دادند. ورن سوانسون، مدیر موزه هنر اسپرینگویل، یوتا، از لاک خواست تا اصطلاحی را ابداع کند که رئالیسم وارثان سنت بوستون را از سایر هنرمندان متمایز کند. اگرچه او تمایلی به برچسب زدن نداشت، اما لاک عبارت «رئالیسم کلاسیک» را انتخاب کرد. این اصطلاح اولین بار در عنوان آن نمایشگاه استفاده شد: رئالیسم کلاسیک: قرن بیستمی دیگر. اصطلاح رئالیسم کلاسیک در ابتدا برای توصیف آثاری بود که طراحی زیبای سنت آکادمیک اروپایی را که توسط ژروم با ارزش های رنگی مشاهده شده را با سنت بوستون آمریکایی که توسط پکستون نمونه شده بود، ترکیب می کرد.
در سال ۱۹۸۵ آتلیه لاک شروع به انتشار فصلنامه رئالیسم کلاسیک کرد که حاوی مقالاتی بود که توسط ریچارد لاک و شاگردانش برای آموزش و اطلاع رسانی به مردم در مورد نقاشی تمثیلی سنتی نوشته شده بود. در سال ۱۹۸۸ لاک و چند تن از همکارانش، انجمن آمریکایی رئالیسم کلاسیک را تأسیس کردند، جامعه ای که برای حفظ و ترویج هنرهای نمایشی زیبا سازماندهی شد. این انجمن تا سال ۲۰۰۵ کار کرد و نشریه تأثیرگذار رئالیسم کلاسیک و خبرنامه رئالیسم کلاسیک را منتشر کرد.
wiki: رئالیسم کلاسیک