overpopulation
ا
/~A/
فارسی به انگلیسی
پیشنهاد کاربران
درود برای چندمین بار به کاربر گرامی /فرتاش/.
در فرتوری که در دیدگاه پیشین فرستاده شد، میبنیم که در گستره ( =توضیح ) های آن، در بخش "avestan" ، واژه "فرهنج" که می توان گفت همان "فرهنگ" است، برابر "کشاندن به، راندن به، کشاندن به سوی، راندن به سوی" است که همان "فرهیختن" است که در یکی از دیدگاه های پیشین بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس فرهنگ=فرهیختن، فرهنجیدن است؟
شاید همینگونه است، چون "هنج" در زبان اوستایی برابر "هنجیدن" امروزه بوده است پس چون "فرهنج" یا "فرهنگ" در زبان اوستایی ریشه دارند، پس برابر "فرهنجیدن، فرهیختن" امروزه هستند.
شاید هم اینگونه نیست.
اگر در این باره می دانید، خواهش میکنم به من آگاهی رسانی کنید که سپاسگزار می شوم.
بدرود!
در فرتوری که در دیدگاه پیشین فرستاده شد، میبنیم که در گستره ( =توضیح ) های آن، در بخش "avestan" ، واژه "فرهنج" که می توان گفت همان "فرهنگ" است، برابر "کشاندن به، راندن به، کشاندن به سوی، راندن به سوی" است که همان "فرهیختن" است که در یکی از دیدگاه های پیشین بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس فرهنگ=فرهیختن، فرهنجیدن است؟
شاید همینگونه است، چون "هنج" در زبان اوستایی برابر "هنجیدن" امروزه بوده است پس چون "فرهنج" یا "فرهنگ" در زبان اوستایی ریشه دارند، پس برابر "فرهنجیدن، فرهیختن" امروزه هستند.
شاید هم اینگونه نیست.
اگر در این باره می دانید، خواهش میکنم به من آگاهی رسانی کنید که سپاسگزار می شوم.
بدرود!
( این دیدگاه تنها برای فرستادن فرتور ِ پشتوانه دیدگاه پیشین است )
درود دوباره بر کاربر /فرتاش/ گرامی.
گفته های شما بسیار درست است، ما بهتر است که از زبان های ریشه پارسی همانند پهلوی و اوستایی و. . . . برای یافتن به فرجام بهره ببریم و نه زبان هایی دیگر، اگرچه می توانیم افزون بر زبان های گذشته پارسی از آنها نیز بهره برد.
... [مشاهده متن کامل]
بن واژه "فرهیختن" از دو بخش "فر" که پیشوند است و "هیختن" که در "آهیختن" نیز هست، ساخته شده است.
"هیختن" یا "هنجیدن" دارای بن کنونی "هنج" یا گاهی "هنگ" می باشد که از واژه "فرهنگ" ساخته شده است.
گویا پیشوند "فر" در زبان پارسی دارای کاربرد "پیش، جلو، به جلو" می باشد. "هنجیدن" نیز بر پایه "فرهنگ کوچک زبان پهلوی" برابر "کشیدن" می باشد. پس اگر اینگونه باشد "فرهیختن" برابر "به جلو کشیدن، جلو کشیدن، به پیش کشیدن" می باشد.
شوربختانه بنده در زمینه "زبان اوستایی" دانش اندکی دارم. ولی "فرهنگ واژه های اوستایی" را از تارنمایی بارگیری کردم.
در برگه "1534" واژه "هنج" را داریم که برابر "پیوستن، پیوسته بودن، چسبده بودن، ریشه گیر بودن" آمده است. مینه پایانی یا همان "ریشه گیر بودن" می تواند با "آویزان بودن" در "hangen"پیوند داشته باشد. ( به انگلیسی برابر "to be rooted" گرفته شده است که برابر "به ریشه ای وصل بودن" است )
واژه "هَختَ" نیز در بازنمود های همین واژه برابر "پیوسته، چسبیده، ریشه گرفته" گفته شده است و زاب کنشگیر "هنج" است ( آشکار است که این "هنج" همان "هنگ" ی است که فرمودید )
بر پایه دیگر نبیگ ها و همین نبیگ "فرهنگ واژه های اوستا"، "هنج"، مینه بی کم و کاست "hangen" در آلمانی است.
ولی نگریدنی ( =نکته ) اینجاست که "هنجیدن" از "هنج" یا "هنگ" ای که فرمودید نمی آید و با "hangen" در آلمانی از یک خانواده نیست!
در زبان اوستایی، واژه ای دیگر بوده است به نام "θanj" که گویشش چیزی همانند "هنج" بوده است، و این واژه برابر "کشیدن" بوده است.
پشتوانه من برای این انگلیسی است و نتوانستم پارسی اش را پیدا کنم، ولی نام نبیگ "etymological dictionary of the iranian verb" ( ریشه شناسی فعل های پارسی ) در رویه 391.
شاید چم ( =دلیل ) ای که این واژه در نبیگ های پارسی نیست، این است که واژه نخستش گویشش در پارسی نیست و بهتر است از نبیگ های انگلیسی بهره بگیریم.
"هنجیدن" هم که برابر "کشیدن" است از همین واژه "θanj" گرفته شده است و آن "هنج" یا "هنگ" ای که درباره اش گفتگو می کردیم، در زبان پارسی کنونی نیستند. شاید "آ" پیشوندی بوده که مینه "بالا" را داشته و به این واژه چسبیده است و "آهنجیدن" را ساخته که برابر "بالا کشیدن، به بالا کشیدن" شده است همانند پیشوند "auf" در آلمانی که همین مینه را دارد.
کوتاه شده این دیدگاه ( در این دیدگاه چه می خواستم بگویم؟ ) :
( ( "هنجیدن" پیوندی با "hangen" در زبان آلمانی و "هنگ" ای که شما در دیدگاهتان فرمودید، ندارد، برکه از واژه ای با گویش همسان با همین "هنج" یا "هنگ" به نام "θanj" در زبان اوستایی آمده است که برابر "کشیدن" بوده است. ( پشتوانه:etymological dictionary of the iranian verb" رویه 391 )
"آهنجیدن" دارای پیشوند "آ" می باشد و به گمان من شاید پیشوندی بوده است که برابر "بالا، به بالا" بوده است و می تواند با پیشوند "auf" در آلمانی خویشاوند باشد. ) )
اگر این دیدگاه خرده ای دارد، خواهشمندم که من را آگاه سازید و اگر می شود، خودتان نیز بررسی ای روی این بن واژه/کارواژه "هنجیدن" و دیگر بن واژه های بدست آمده از آن داشته باشید.
بدرود!
گفته های شما بسیار درست است، ما بهتر است که از زبان های ریشه پارسی همانند پهلوی و اوستایی و. . . . برای یافتن به فرجام بهره ببریم و نه زبان هایی دیگر، اگرچه می توانیم افزون بر زبان های گذشته پارسی از آنها نیز بهره برد.
... [مشاهده متن کامل]
بن واژه "فرهیختن" از دو بخش "فر" که پیشوند است و "هیختن" که در "آهیختن" نیز هست، ساخته شده است.
"هیختن" یا "هنجیدن" دارای بن کنونی "هنج" یا گاهی "هنگ" می باشد که از واژه "فرهنگ" ساخته شده است.
گویا پیشوند "فر" در زبان پارسی دارای کاربرد "پیش، جلو، به جلو" می باشد. "هنجیدن" نیز بر پایه "فرهنگ کوچک زبان پهلوی" برابر "کشیدن" می باشد. پس اگر اینگونه باشد "فرهیختن" برابر "به جلو کشیدن، جلو کشیدن، به پیش کشیدن" می باشد.
شوربختانه بنده در زمینه "زبان اوستایی" دانش اندکی دارم. ولی "فرهنگ واژه های اوستایی" را از تارنمایی بارگیری کردم.
در برگه "1534" واژه "هنج" را داریم که برابر "پیوستن، پیوسته بودن، چسبده بودن، ریشه گیر بودن" آمده است. مینه پایانی یا همان "ریشه گیر بودن" می تواند با "آویزان بودن" در "hangen"پیوند داشته باشد. ( به انگلیسی برابر "to be rooted" گرفته شده است که برابر "به ریشه ای وصل بودن" است )
واژه "هَختَ" نیز در بازنمود های همین واژه برابر "پیوسته، چسبیده، ریشه گرفته" گفته شده است و زاب کنشگیر "هنج" است ( آشکار است که این "هنج" همان "هنگ" ی است که فرمودید )
بر پایه دیگر نبیگ ها و همین نبیگ "فرهنگ واژه های اوستا"، "هنج"، مینه بی کم و کاست "hangen" در آلمانی است.
ولی نگریدنی ( =نکته ) اینجاست که "هنجیدن" از "هنج" یا "هنگ" ای که فرمودید نمی آید و با "hangen" در آلمانی از یک خانواده نیست!
در زبان اوستایی، واژه ای دیگر بوده است به نام "θanj" که گویشش چیزی همانند "هنج" بوده است، و این واژه برابر "کشیدن" بوده است.
پشتوانه من برای این انگلیسی است و نتوانستم پارسی اش را پیدا کنم، ولی نام نبیگ "etymological dictionary of the iranian verb" ( ریشه شناسی فعل های پارسی ) در رویه 391.
شاید چم ( =دلیل ) ای که این واژه در نبیگ های پارسی نیست، این است که واژه نخستش گویشش در پارسی نیست و بهتر است از نبیگ های انگلیسی بهره بگیریم.
"هنجیدن" هم که برابر "کشیدن" است از همین واژه "θanj" گرفته شده است و آن "هنج" یا "هنگ" ای که درباره اش گفتگو می کردیم، در زبان پارسی کنونی نیستند. شاید "آ" پیشوندی بوده که مینه "بالا" را داشته و به این واژه چسبیده است و "آهنجیدن" را ساخته که برابر "بالا کشیدن، به بالا کشیدن" شده است همانند پیشوند "auf" در آلمانی که همین مینه را دارد.
کوتاه شده این دیدگاه ( در این دیدگاه چه می خواستم بگویم؟ ) :
( ( "هنجیدن" پیوندی با "hangen" در زبان آلمانی و "هنگ" ای که شما در دیدگاهتان فرمودید، ندارد، برکه از واژه ای با گویش همسان با همین "هنج" یا "هنگ" به نام "θanj" در زبان اوستایی آمده است که برابر "کشیدن" بوده است. ( پشتوانه:etymological dictionary of the iranian verb" رویه 391 )
"آهنجیدن" دارای پیشوند "آ" می باشد و به گمان من شاید پیشوندی بوده است که برابر "بالا، به بالا" بوده است و می تواند با پیشوند "auf" در آلمانی خویشاوند باشد. ) )
اگر این دیدگاه خرده ای دارد، خواهشمندم که من را آگاه سازید و اگر می شود، خودتان نیز بررسی ای روی این بن واژه/کارواژه "هنجیدن" و دیگر بن واژه های بدست آمده از آن داشته باشید.
بدرود!
درود
پیش از هرچیز آگاهی شما را در این باره می ستایم.
رویهم رفته من نیز با دیدگاهِ شما که " آ " پیشوندِ " ناهمسویی" نیست، گرایشِ بیشتری دارم ولی همه یِ تکواژها باید آشکار شوند.
گمانِ من این است که ما باید برایِ بررسیِ تکواژها و روشن نماییِ واژگان به زبانهایِ باستانی آریایی ( پارسیِ میانه - اوستایی - سانسکریت ) بازگردیم، هر چند که زبانهایِ اروپایی نیز یاریگر هستند.
... [مشاهده متن کامل]
گمان می کنم که ما با آوردن نمونه های پیش انگاشته به سودِ دیدگاهمان، " مصادره به مطلوب" می کنیم.
برایِ نمونه " abhaengen" در زبان آلمانی به مینه " وابسته بودن" است و " voneinander abhaengen " به مینه " به یکدیگر وابسته بودن، همبسته بودن " است. در جاهایی نیز که برای نمونه نگاره ای ( =Bild ) را از روی دیوار یا چیزهایی از این دست پایین می آورند، " abhaengen " بکار می رود. به گمانِ من، درنظرگیریِ پیشوندهایِ اروپایی با " haengen " تنها کارمان را سخت تر می کند. اگر پاسخی هم باشد، باید در همان واژه " haengen" باشد.
واژه یِ " هَنگ" در زبانِ پارسیِ باستان آمده است که کُنونه یِ آن " هَنجَ" بوده است و به روشنی با کارواژه " haengen " از زبان آلمانی پیوند دارد. " هَنگ" در پیوند با "به دار آویختن" آمده است که واژگانِ " آویزان بودن، پیوسته و متصل بودن" نیز در اینجا با آن خویشاوندی دارند.
ولی این واژگان چگونه با واژه " آهنجیدن" و مینه های آن پیوند می یابند؟؟؟
ما در زبانِ اوستاییِ جوان واژه " هَخته" از ریشه " هَنگ" را داریم که به روشنی با واژه " فرهنگ" از کارواژه یِ " فرهَختن/فرهیختن" پیوند دارد.
( آن را در زیرواژه " ختن" از همین تارنما آورده ام/ به فرتورها بنگرید. )
پرسش اینجاست که آنچه در زبانِ اوستایی آمده چگونه با " هَنگ" از زبانِ پارسیِ باستان پیوند می یابد؟
اگر بتوانیم این پیوندها را در یابیم، به گمانم به پاسخمان نزدیک می شویم.
سپاس از شما
پیش از هرچیز آگاهی شما را در این باره می ستایم.
رویهم رفته من نیز با دیدگاهِ شما که " آ " پیشوندِ " ناهمسویی" نیست، گرایشِ بیشتری دارم ولی همه یِ تکواژها باید آشکار شوند.
گمانِ من این است که ما باید برایِ بررسیِ تکواژها و روشن نماییِ واژگان به زبانهایِ باستانی آریایی ( پارسیِ میانه - اوستایی - سانسکریت ) بازگردیم، هر چند که زبانهایِ اروپایی نیز یاریگر هستند.
... [مشاهده متن کامل]
گمان می کنم که ما با آوردن نمونه های پیش انگاشته به سودِ دیدگاهمان، " مصادره به مطلوب" می کنیم.
برایِ نمونه " abhaengen" در زبان آلمانی به مینه " وابسته بودن" است و " voneinander abhaengen " به مینه " به یکدیگر وابسته بودن، همبسته بودن " است. در جاهایی نیز که برای نمونه نگاره ای ( =Bild ) را از روی دیوار یا چیزهایی از این دست پایین می آورند، " abhaengen " بکار می رود. به گمانِ من، درنظرگیریِ پیشوندهایِ اروپایی با " haengen " تنها کارمان را سخت تر می کند. اگر پاسخی هم باشد، باید در همان واژه " haengen" باشد.
واژه یِ " هَنگ" در زبانِ پارسیِ باستان آمده است که کُنونه یِ آن " هَنجَ" بوده است و به روشنی با کارواژه " haengen " از زبان آلمانی پیوند دارد. " هَنگ" در پیوند با "به دار آویختن" آمده است که واژگانِ " آویزان بودن، پیوسته و متصل بودن" نیز در اینجا با آن خویشاوندی دارند.
ولی این واژگان چگونه با واژه " آهنجیدن" و مینه های آن پیوند می یابند؟؟؟
ما در زبانِ اوستاییِ جوان واژه " هَخته" از ریشه " هَنگ" را داریم که به روشنی با واژه " فرهنگ" از کارواژه یِ " فرهَختن/فرهیختن" پیوند دارد.
( آن را در زیرواژه " ختن" از همین تارنما آورده ام/ به فرتورها بنگرید. )
پرسش اینجاست که آنچه در زبانِ اوستایی آمده چگونه با " هَنگ" از زبانِ پارسیِ باستان پیوند می یابد؟
اگر بتوانیم این پیوندها را در یابیم، به گمانم به پاسخمان نزدیک می شویم.
سپاس از شما
درود بر کاربر /فرتاش/ گرامی.
اکنون چرایی دو دلی شما را دریافتم.
آری، بن واژه "hangen" در زبان آلمانی بر پایه نگاره ای که فرستاده اید و همچنین دیگر تارنماها و پشتوانه ها، برابر با "معلق بودن، چسبیدن به چیزی، متصل بودن به چیزی" می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
از نگاه من برابر نخست یا همان "معلق بودن" برای "hangen" که برابر نخست همین بن واژه می باشد، نزدیکی بیشتری به "هنجیدن" دارد چرا که هنجیدن برابر "بر کشیدن" است که برابر "بالا آوردن، به بالا آوردن" می باشد که با "معلق بودن" که برابر " بالا بودن، آویزان بودن" هستند دارد.
ولی شاید در اینجا از من لغزش رخداده است و نگاهم نادرست است. پس بهتر است کمی بیشتر بررسی کنیم.
به گمانه من، واژه های "چسبیدن، متصل بودن" از همین برابر "معلق بودن، آویزان بودن" آمده اند و برابر هسته ای این بن واژه نیستند.
شما هنگامی که آویزان هستید، به چیزی نیز چسبیده هستید.
این نمونه در گویش های ایرانی نیز آشکار است:"آویزان بودن به کسی=نزدیک بودن خیلی زیاد به کسی"
ولی شاید با من همسو نباشید.
پس سری می زنیم به بن واژه ای که در زبان آلمانی از همین بن واژه ساخته شده است:
بن واژه "abhangen" دارای پیشوند "ab" می باشد که برابر "دور شدن، خارج شدن، از بین رفتن" را می دهد.
این بن واژه برابر "پایین کشیدن، پایین آوردن" می باشد. پس در اینجا می توانید دریابید که "hangen" چیزی در پیوند و نزدیک با "بالا، بالا کشیدن" است و خیلی نزدیک است به بن واژه پارسی "هنجیدن"
امیدوارم که توانسته باشم در این دیدگاه به شما یاری کرده باشم و این دیدگاه برای شما سودمند باشد.
اگر هر بخشی از این دیدگاه کاستی دارد، خواهشمندم در دیدگاهی مرا آگاه سازید.
بدرود!
اکنون چرایی دو دلی شما را دریافتم.
آری، بن واژه "hangen" در زبان آلمانی بر پایه نگاره ای که فرستاده اید و همچنین دیگر تارنماها و پشتوانه ها، برابر با "معلق بودن، چسبیدن به چیزی، متصل بودن به چیزی" می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
از نگاه من برابر نخست یا همان "معلق بودن" برای "hangen" که برابر نخست همین بن واژه می باشد، نزدیکی بیشتری به "هنجیدن" دارد چرا که هنجیدن برابر "بر کشیدن" است که برابر "بالا آوردن، به بالا آوردن" می باشد که با "معلق بودن" که برابر " بالا بودن، آویزان بودن" هستند دارد.
ولی شاید در اینجا از من لغزش رخداده است و نگاهم نادرست است. پس بهتر است کمی بیشتر بررسی کنیم.
به گمانه من، واژه های "چسبیدن، متصل بودن" از همین برابر "معلق بودن، آویزان بودن" آمده اند و برابر هسته ای این بن واژه نیستند.
شما هنگامی که آویزان هستید، به چیزی نیز چسبیده هستید.
این نمونه در گویش های ایرانی نیز آشکار است:"آویزان بودن به کسی=نزدیک بودن خیلی زیاد به کسی"
ولی شاید با من همسو نباشید.
پس سری می زنیم به بن واژه ای که در زبان آلمانی از همین بن واژه ساخته شده است:
بن واژه "abhangen" دارای پیشوند "ab" می باشد که برابر "دور شدن، خارج شدن، از بین رفتن" را می دهد.
این بن واژه برابر "پایین کشیدن، پایین آوردن" می باشد. پس در اینجا می توانید دریابید که "hangen" چیزی در پیوند و نزدیک با "بالا، بالا کشیدن" است و خیلی نزدیک است به بن واژه پارسی "هنجیدن"
امیدوارم که توانسته باشم در این دیدگاه به شما یاری کرده باشم و این دیدگاه برای شما سودمند باشد.
اگر هر بخشی از این دیدگاه کاستی دارد، خواهشمندم در دیدگاهی مرا آگاه سازید.
بدرود!
درود بر کاربر " محسن نقدی" گرامی:
شما پیامی زیبا و گیرا نوشتید که گویا آن را پاک نمودید. درست فرمودید که " آ - هنجیدن" از ریشه " هنگ" با واژه یِ آلمانیِ " haengen" و . . .
همریشه است. دودلیِ من هم برای همین است. اگر " آهنجیدن" برابر با " بیرون کشیدن، مجردسازی ( انتزاع کردن ) " است ولی از سویی در زبانهایِ اروپایی " haengen" به چمِ " پیوستن، متصل شدن" نیز آمده است که برایِ من این چنین برمی نماید که " آ " در اینجا نقشِ " نفی کنندگی" را دارد.
... [مشاهده متن کامل]
از سویِ دیگر چنانکه گفتید ما واژگانی همچون " برهنجیدن" را داریم که به مینه " بیرون کشیدن و. . " می باشد که پیشوندِ " بَر" نقش منفی کننده ندارد و چون " برهنجیدن و آهنجیدن" مینه هایِ ناهمسویی ندارند، پس " آ " در " آهنجیدن" نیز نمی تواند نقش منفی ساز باشد.
" از همین رو دو دل هستم" گرامی.
با سپاس فراوان
شما پیامی زیبا و گیرا نوشتید که گویا آن را پاک نمودید. درست فرمودید که " آ - هنجیدن" از ریشه " هنگ" با واژه یِ آلمانیِ " haengen" و . . .
همریشه است. دودلیِ من هم برای همین است. اگر " آهنجیدن" برابر با " بیرون کشیدن، مجردسازی ( انتزاع کردن ) " است ولی از سویی در زبانهایِ اروپایی " haengen" به چمِ " پیوستن، متصل شدن" نیز آمده است که برایِ من این چنین برمی نماید که " آ " در اینجا نقشِ " نفی کنندگی" را دارد.
... [مشاهده متن کامل]
از سویِ دیگر چنانکه گفتید ما واژگانی همچون " برهنجیدن" را داریم که به مینه " بیرون کشیدن و. . " می باشد که پیشوندِ " بَر" نقش منفی کننده ندارد و چون " برهنجیدن و آهنجیدن" مینه هایِ ناهمسویی ندارند، پس " آ " در " آهنجیدن" نیز نمی تواند نقش منفی ساز باشد.
" از همین رو دو دل هستم" گرامی.
با سپاس فراوان
دیدگاه شماره 2:
نخست بیایید کمی دیدگاه پیشین را پاکیزه تر بکنیم.
"ا" می تواند پسوند باشد و به دو شیوه:
1 - می تواند اندازه و تراز ( =میزان ) چیزی را نشان دهد برای نمونه:گرما، دما، بلندا، درازا
... [مشاهده متن کامل]
2 - می تواند واژه ای که کننده بن واژه هایی هست از بن کنونی همان بن واژه بسازد:توانا، کوشا، زیبا
اگر به شیوه پیشوند بیاید به دو شیوه می آید:
1 - می تواند برابر "بی" باشد.
2 - پیشوند "آ" در بن واژه هایی همچون "آسودن، آزاردن، آرامیدن، آشفتن، آشامیدن" می باشد. ( کار آن هنوز برای من آشکار نشده است، ولی پیشنهاد کاربر گرامی /فرتاش/ بهترین کاربردی است که تا به کنون دیده ام )
"ا" با گویش "اَن" یا همان "تنوین"، بدین شیوه است:
واژه ا ( لطفا، طبیعتا، طَبعا. . . . . )
و برابر آن می شود:
به شیوه ( واژه ی )
برای نمونه:
لطفا=به شیوه لطفی
طبیعتا=به شیوه طبیعتی
طبعا=به شیوه طبعی
ولی گاهی به شیوه نادرست برخی آن را به واژگان پارسی می چسبانند همانند "خواهشا، گاها. . . . "
بدرود!
نخست بیایید کمی دیدگاه پیشین را پاکیزه تر بکنیم.
"ا" می تواند پسوند باشد و به دو شیوه:
1 - می تواند اندازه و تراز ( =میزان ) چیزی را نشان دهد برای نمونه:گرما، دما، بلندا، درازا
... [مشاهده متن کامل]
2 - می تواند واژه ای که کننده بن واژه هایی هست از بن کنونی همان بن واژه بسازد:توانا، کوشا، زیبا
اگر به شیوه پیشوند بیاید به دو شیوه می آید:
1 - می تواند برابر "بی" باشد.
2 - پیشوند "آ" در بن واژه هایی همچون "آسودن، آزاردن، آرامیدن، آشفتن، آشامیدن" می باشد. ( کار آن هنوز برای من آشکار نشده است، ولی پیشنهاد کاربر گرامی /فرتاش/ بهترین کاربردی است که تا به کنون دیده ام )
"ا" با گویش "اَن" یا همان "تنوین"، بدین شیوه است:
واژه ا ( لطفا، طبیعتا، طَبعا. . . . . )
و برابر آن می شود:
به شیوه ( واژه ی )
برای نمونه:
لطفا=به شیوه لطفی
طبیعتا=به شیوه طبیعتی
طبعا=به شیوه طبعی
ولی گاهی به شیوه نادرست برخی آن را به واژگان پارسی می چسبانند همانند "خواهشا، گاها. . . . "
بدرود!
آدم از دو بخش تشکیل شده است.
آ دم
آ ( الف با سرکش مد ) در اول کلمات نشانه وجود، تداوم و پیوستگی بخش دوم است.
مثلا در آزر ( آتش ) الف سرکش دار مدی، نشانه کشیدگی و تداوم و پیوستگی زردیت است.
... [مشاهده متن کامل]
در آفر نشانه الف سرکش دار مدی نشانه تداوم و پیوستگی نیروی فریت است.
آ در آدم نشانه تداوم و پیوستگی دمیت است.
دم یا نیروی دمیت به سه موضوع وابسته است دم به معنی نفس، دم به معنی خون، دم به معنی زمان و لحظه، پس آدم به معنی موجودی که با نیروی دمیت ( خون، هوا، زمان ) پایسته و زنده است.
آ دم
آ ( الف با سرکش مد ) در اول کلمات نشانه وجود، تداوم و پیوستگی بخش دوم است.
مثلا در آزر ( آتش ) الف سرکش دار مدی، نشانه کشیدگی و تداوم و پیوستگی زردیت است.
... [مشاهده متن کامل]
در آفر نشانه الف سرکش دار مدی نشانه تداوم و پیوستگی نیروی فریت است.
آ در آدم نشانه تداوم و پیوستگی دمیت است.
دم یا نیروی دمیت به سه موضوع وابسته است دم به معنی نفس، دم به معنی خون، دم به معنی زمان و لحظه، پس آدم به معنی موجودی که با نیروی دمیت ( خون، هوا، زمان ) پایسته و زنده است.
"ا" نخستین واج در زبان پارسی است. همچنین این واج، پر کاربرد ترین واج از میان 32 واج الفبای پارسی است.
ا می تواند واژه ندا ( حرف ندا ) باشد که پس از منادا می آید برای نمونه خدایا/سعدیا/حافظا
... [مشاهده متن کامل]
ا می تواند هم پیشوند باشد و هم پسوند.
در پارسی میانه، پیشوند ا برابر "بی" و "نا" است. برای نمونه آبیم=آ بیم و آ در اینجا برابر بی است و آبیم می شود بی بیم یا بی ترس.
پسوند ا بدین شیوه بکارگیری می شود:
واژه ا ( خسته نباشید! )
به راستی، ا پس از واژه، یا "ی" را به پایان واژه می افزاید یا تراز "واژه ی" را نشان می دهد.
برای نمونه گرم=گرم ا، یا برابر تراز گرمی است یا خود گرمی.
یا دما=دم ا ( دم همان گرم است ) برابر تراز دم و گرمی است.
یا درازا که تراز درازی است.
ا می تواند واژه ندا ( حرف ندا ) باشد که پس از منادا می آید برای نمونه خدایا/سعدیا/حافظا
... [مشاهده متن کامل]
ا می تواند هم پیشوند باشد و هم پسوند.
در پارسی میانه، پیشوند ا برابر "بی" و "نا" است. برای نمونه آبیم=آ بیم و آ در اینجا برابر بی است و آبیم می شود بی بیم یا بی ترس.
پسوند ا بدین شیوه بکارگیری می شود:
واژه ا ( خسته نباشید! )
به راستی، ا پس از واژه، یا "ی" را به پایان واژه می افزاید یا تراز "واژه ی" را نشان می دهد.
برای نمونه گرم=گرم ا، یا برابر تراز گرمی است یا خود گرمی.
یا دما=دم ا ( دم همان گرم است ) برابر تراز دم و گرمی است.
یا درازا که تراز درازی است.
پیشوندی است برای بزرگان یک سرزمین یا یک قوم.
فردوسی بزرگ این لقب را فقط برازنده فریدون میداند و او را " آفریدون" می نامد
در بین مردم بختیاری این پیشوند همچنان استفاده میشود
هرچند بیشتر بین مردان رایج است اما زنان بزرگی بوده اند که از این پیشوند برای آنها استفاده میشده
... [مشاهده متن کامل]
مانند بی بی مریم بختیاری که او را " آمریم " نیز خطاب میکردند
فردوسی بزرگ این لقب را فقط برازنده فریدون میداند و او را " آفریدون" می نامد
در بین مردم بختیاری این پیشوند همچنان استفاده میشود
هرچند بیشتر بین مردان رایج است اما زنان بزرگی بوده اند که از این پیشوند برای آنها استفاده میشده
... [مشاهده متن کامل]
مانند بی بی مریم بختیاری که او را " آمریم " نیز خطاب میکردند
در زبان فارسی، پیشوند "آ" متضاد می سازد.
نوش: مرگ مثلا در کلمه نوشدارو/ أنوش: نام ایرانی بمعنی نامیرا
کنده: خالی از چیزی/ آکنده: پر از چیزی
همچنین است در زبان انگلیسی:
آسکشوال، آهیستوریکال، آپلیتیکال، آبنرمال، . . .
Asextual, Ahistorical, Apolitical, Abnormal, Aboriginal, . . .
نوش: مرگ مثلا در کلمه نوشدارو/ أنوش: نام ایرانی بمعنی نامیرا
کنده: خالی از چیزی/ آکنده: پر از چیزی
همچنین است در زبان انگلیسی:
آسکشوال، آهیستوریکال، آپلیتیکال، آبنرمال، . . .
آ= برخاستن، راستی، یک، سِفر ( 0 ) ، دونگ، مننگو، اندیشه، چرخ، گردالی،
سه تیغ، کله ، راست، خُدآ، نشان پیوستار ( ( وَ ) ) ، بلند جایگاه
آآآ. . . = در هنگام سُهبت منتیگی، آوایی که نشان گر ، درآیش به یک هالت یا کِیفی زِهنی نوین است و نا خود آگاه آن را می آواییم.
... [مشاهده متن کامل]
برگرفته از فرهنگ نامه ( ( چیلو ) ) .
اسل شناسی واژگان فارسی از ( ( زبان روزمره ) ) و ( ( زبان سازی دیرینه و نو ) ) .
نویسنده :
#مسعودلشکر نجم آبادی امیرمسعودمسعودی
#آسانیک گری
#چیلو
#chilloo
#asaniqism
#امیرمسعودمسعودی
# آسانیکا
#asaniq
# Taksoo
#مهدی - اباسلط
#فرشید - سرباز - وتن - رشید
#ضیا - همایون
#نادر - رهسپار
راهنمای بهره برداری و اسفایده.
ساختار نوشته شدنِ برابری واژه ها :
اسل= ساختگی= اسل های دیگر
سه تیغ، کله ، راست، خُدآ، نشان پیوستار ( ( وَ ) ) ، بلند جایگاه
آآآ. . . = در هنگام سُهبت منتیگی، آوایی که نشان گر ، درآیش به یک هالت یا کِیفی زِهنی نوین است و نا خود آگاه آن را می آواییم.
... [مشاهده متن کامل]
برگرفته از فرهنگ نامه ( ( چیلو ) ) .
اسل شناسی واژگان فارسی از ( ( زبان روزمره ) ) و ( ( زبان سازی دیرینه و نو ) ) .
نویسنده :
#مسعودلشکر نجم آبادی امیرمسعودمسعودی
#آسانیک گری
#چیلو
#امیرمسعودمسعودی
# آسانیکا
#مهدی - اباسلط
#فرشید - سرباز - وتن - رشید
#ضیا - همایون
#نادر - رهسپار
راهنمای بهره برداری و اسفایده.
ساختار نوشته شدنِ برابری واژه ها :
اسل= ساختگی= اسل های دیگر
آشنایی با پیشوندها در زبان پارسی:
دیدگاهِ کاربر:
1 - پیشوندِ ( آ ) در زبان پارسی به منظورِ " درونشُد یا ورود به یک تجربه یا حالتِ تازه " بکار می رود که در کارواژه هایی همچون آشُفتن، آرامیدن، آگاهیدن، آشامیدن، آسودَن و. . . بکار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
هنگامیکه با یک تجربه یا کیفیت یاحالتِ جدید و تازه روبه رو باشیم، از این پیشوند بهره می گیریم.
2 - پیشوندِ ( آ ) در کارواژه ( آکَندن ) پیشوندِ نایَنده ( =نفی کننده ) است.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
در زمینه منطق ، دانشِ خِرَدیک و همچنین روانشناسی و روانکاوی می توان از پیشوندِ ( آ ) به منظورِ "ورود به یک حالت یا کیفیتِ ذهنیِ جدید" بهره برد.
دیدگاهِ کاربر:
1 - پیشوندِ ( آ ) در زبان پارسی به منظورِ " درونشُد یا ورود به یک تجربه یا حالتِ تازه " بکار می رود که در کارواژه هایی همچون آشُفتن، آرامیدن، آگاهیدن، آشامیدن، آسودَن و. . . بکار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
هنگامیکه با یک تجربه یا کیفیت یاحالتِ جدید و تازه روبه رو باشیم، از این پیشوند بهره می گیریم.
2 - پیشوندِ ( آ ) در کارواژه ( آکَندن ) پیشوندِ نایَنده ( =نفی کننده ) است.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
در زمینه منطق ، دانشِ خِرَدیک و همچنین روانشناسی و روانکاوی می توان از پیشوندِ ( آ ) به منظورِ "ورود به یک حالت یا کیفیتِ ذهنیِ جدید" بهره برد.
اولین حرف از حروف فارسی
آ_یعنی بزرگ والا مقام به تنهایی جلوی اسم افراد سرشناس و بزرگ قرار میگیرد مثل آ محمد در گویش بختیاری
پیدا کلمه با صدای اِ
در گویش تاتی اَ=من
معنی آیلین
مهتاب. قرص کامل ماه. ماه تابان
مهتاب. قرص کامل ماه. ماه تابان
یه حرف در الفبای پارسی
در عربی نویسی، الفبای یکم: آ
در لاتین نویسی، الفبای دوم: ��
در عربی نویسی، الفبای یکم: آ
در لاتین نویسی، الفبای دوم: ��
در گویش اصفهانی حرف " آ " در بین جملات کاربرد دارد و به معنای "و" ( علامت فتحه درحرف و ) می باشد مثال : من به خونه رسیدم آ سریع کیفم را برداشتم
در زبان عربی ، حرف ندا برای منادای بعید ( یعنی مسافت منادا دور است ) میباشد. مثال: { آ زیدُ}: ای زید. زید در اینجا در فاصله ی دور است.
همزه ی مفرده که در اینجا به عنوان الف حاوی ( الفی که حرکات سه گانه ی فتحه، کسره و ضمه را می پذیرد ) است به دو صورت می آید:
الف ) : حرف ندا برای منادای نزدیک. مثل شعر که از قول هند بنت اُثاثَة برای حضرت فاطمه ( س ) در غم از دست دادن رسول خدا ( ص ) سروده است: { أ فاطمُ فاصبری فلقد اصابت ****** رزیئتُـکِ التَّهائِمَ و النُّجوداً } به معنای: ای فاطمه پس صبر کن. پس همانا مصیبت تو به تمام منطقه ی تهامه و نجد رسیده است. ( 1 )
... [مشاهده متن کامل]
ب ) : حرف برای استفهام است. استفهام بر دو نوع است: 1 - حقیقی 2 - مجازی
استفهام حقیقی برای آن است که سوال کننده واقعا نسبت به مطلبی جاهل است و از آن سوال می پرسد ولی استفهام مجازی غیر از حقیقی است که غرض های دیگری دارد. استفهام حقیقی نیز بنابر موضوع سوال دو نوع است: 1 - تصدیقی 2 - تصوری
استفهام تصدیقی سوال از وقوع نسبت حکم کلام است که بر روی مسندٌالیه واقع میشود. مثال: { أ زیدٌ قائمٌ ؟ } در اینجا در عالم خارج شخصی به نام زید را میشناسیم همینطور از وقوع یک قیامی خبر داریم اما نمیدانیم که قیام یعنی حکم کلام منسوب به زید است پس می پرسیم : آیا زید ایستاده است؟ شناخت استفهام تصدیقی این است که پاسخ آن با ( آری = نعم ) و ( خیر = لا ) است.
استفهام تصوری سوال از طرفین قضیه و زمان و مکان قضیه است. مثال:
1 - { أ زیدٌ قائمٌ ام حسینٌ؟ }: در اینجا میدانیم قیامی صورت گرفته اما نمیدانیم فاعل آن زید است یا حسین
2 - { أ قائمٌ زیدٌ ام قاعدٌ} : در اینجا زید را میشناسیم اما نمیدانیم ایستاده است یا نشسته
نشانه ی استفهام تصوری این است که با ( آری ) و ( خیر ) پاسخ داده نمی شود
نتیجه: ادوات استفهام در زبان عربی 13 ادات است که 11 تا برای تصوری و یکی برای تصدیقی است و اما دیگری که همزه باشد برای هر دو معنای تصوری و تصدیقی استعمال میشود. و این باعث شده که همزه ی مفرده ( أ ) در معنای استفهام اصل ادوات استفهامیه شود.
___________________
( 1 ) : طبقات الکبری /ج 2 / ص 331
الف ) : حرف ندا برای منادای نزدیک. مثل شعر که از قول هند بنت اُثاثَة برای حضرت فاطمه ( س ) در غم از دست دادن رسول خدا ( ص ) سروده است: { أ فاطمُ فاصبری فلقد اصابت ****** رزیئتُـکِ التَّهائِمَ و النُّجوداً } به معنای: ای فاطمه پس صبر کن. پس همانا مصیبت تو به تمام منطقه ی تهامه و نجد رسیده است. ( 1 )
... [مشاهده متن کامل]
ب ) : حرف برای استفهام است. استفهام بر دو نوع است: 1 - حقیقی 2 - مجازی
استفهام حقیقی برای آن است که سوال کننده واقعا نسبت به مطلبی جاهل است و از آن سوال می پرسد ولی استفهام مجازی غیر از حقیقی است که غرض های دیگری دارد. استفهام حقیقی نیز بنابر موضوع سوال دو نوع است: 1 - تصدیقی 2 - تصوری
استفهام تصدیقی سوال از وقوع نسبت حکم کلام است که بر روی مسندٌالیه واقع میشود. مثال: { أ زیدٌ قائمٌ ؟ } در اینجا در عالم خارج شخصی به نام زید را میشناسیم همینطور از وقوع یک قیامی خبر داریم اما نمیدانیم که قیام یعنی حکم کلام منسوب به زید است پس می پرسیم : آیا زید ایستاده است؟ شناخت استفهام تصدیقی این است که پاسخ آن با ( آری = نعم ) و ( خیر = لا ) است.
استفهام تصوری سوال از طرفین قضیه و زمان و مکان قضیه است. مثال:
1 - { أ زیدٌ قائمٌ ام حسینٌ؟ }: در اینجا میدانیم قیامی صورت گرفته اما نمیدانیم فاعل آن زید است یا حسین
2 - { أ قائمٌ زیدٌ ام قاعدٌ} : در اینجا زید را میشناسیم اما نمیدانیم ایستاده است یا نشسته
نشانه ی استفهام تصوری این است که با ( آری ) و ( خیر ) پاسخ داده نمی شود
نتیجه: ادوات استفهام در زبان عربی 13 ادات است که 11 تا برای تصوری و یکی برای تصدیقی است و اما دیگری که همزه باشد برای هر دو معنای تصوری و تصدیقی استعمال میشود. و این باعث شده که همزه ی مفرده ( أ ) در معنای استفهام اصل ادوات استفهامیه شود.
___________________
( 1 ) : طبقات الکبری /ج 2 / ص 331
ا . آ
این حرف با هر صدائ به معنی خدا است و اول تمام اسامی خدا جای دارد
خدا=اخورا دانا =اهورا دانا =خورشید و غیره
الا=الله=الاهه=الا میترا و . . . . .
گاد=Gad=گاو دانا= اخورا سای شان=گاو همه چیز دانا
این حرف با هر صدائ به معنی خدا است و اول تمام اسامی خدا جای دارد
خدا=اخورا دانا =اهورا دانا =خورشید و غیره
الا=الله=الاهه=الا میترا و . . . . .
گاد=Gad=گاو دانا= اخورا سای شان=گاو همه چیز دانا
ا
1 - فعل امر از مصدر آمدن که بیش تر به شکل آی می آید و یا با «ب» زینت به صورت بیا به کار می رود.
2 - در زبان اوستایی پیشوندی است که بر سر برخی واژه ها می آید و به معانی گوناگونی به کار می رود: پیش، جلو، نزد، نزدیک، به خاطر، به وسیله ی، بالای، پهلوی، جنب، به سوی، روی، در. گاهی به معنی برای نیز به کار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
2 - در زبان اوستایی پیشوندی است که بر سر برخی واژه ها می آید و به معانی گوناگونی به کار می رود: پیش، جلو، نزد، نزدیک، به خاطر، به وسیله ی، بالای، پهلوی، جنب، به سوی، روی، در. گاهی به معنی برای نیز به کار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٥)