کاربرد پسوند (یا) در پایان اسامی

در زبان فارسی، در آخر اسامی هلیا، بردیا، نادیا، ایلیا و اسامی دیگری از این قبیل که یا در آنها کاربرد دارد، حرف "یا" به معنای "روشنایی" قرار می‌گیرد. این حرف در زبان فارسی و سایر زبان‌های ایرانی، از جمله زبان اوستایی، به معنای "روشنایی" بوده است. در زبان اوستایی، این حرف به صورت "یَ" نوشته می‌شد و به معنای "روشنایی" و "فروغ" بود.

در زبان فارسی نیز، این حرف به معنای "روشنایی" و "فروغ" بوده است و در نام‌های بسیاری از شخصیت‌های اسطوره‌ای و تاریخی ایران دیده می‌شود. به عنوان مثال، نام "هلیا" به معنای "روشنایی خورشید" است. نام "بردیا" نیز به معنای "روشنایی آتش" است. نام "نادیا" نیز به معنای "روشنایی شب" است. نام "ایلیا" نیز به معنای "روشنایی خدا" است.

در دوران اسلامی، این حرف در نام‌های بسیاری از شخصیت‌های مذهبی و عرفانی نیز دیده می‌شود. به عنوان مثال، نام "محمد یا رسول الله" به معنای "محمد، روشنایی پیامبر خدا" است. نام "علی یا علی" به معنای "علی، روشنایی علی" است.

امروزه نیز، این حرف در نام‌های بسیاری از ایرانیان دیده می‌شود. این نام‌ها اغلب دارای معنای مثبتی مانند "روشنایی"، "فروغ" و "خیر" هستند.